INTRO : A
กาลAครั้งหนึ่ง การพบใครคนหนึ่งC#mทำให้ฉันสุขใจ
กาลDครั้งหนึ่ง ชีวิตเลือกเส้นทางEให้เรามีอันต้องไกล
กาลAครั้งหนึ่ง ในช่วงชีวิตหนึ่ง
ฉันเคยโดนบ่น ไม่เว้นในแต่ละวันF#m
มันก็มีบ้างที่ฉันแอบรำคาญ
มันเลยพาลให้ฉันต่อปากต่อคำD
ฉันหน้าหงิกหน้างอ เวลาไม่ได้ดั่งใจ
พออยากได้อะไรฉันก็แบมือขอมันE
ไม่ว่าจะขอสิ่งใด เขามักจะบ่นให้เบื่อ
ฉันมักจะมองข้ามเหงื่อที่อยุ่บนหน้าเขาทุกวัน
เขาAบ่นเป็นประจำว่าอยากให้เรียนสูง ๆ
ทำงานดี ๆ เขาอยากจะเห็นภาพนั้นF#m
เพราะเขาหาเช้ากินค่ำ ส่งเสียควายตัวนี้
ใช้เรี่ยวแรงที่มีเพื่อสิ่งที่เขาวาดฝันD
แต่ฉันดันเป็นไม่ได้ในสิ่งที่เขาคาดหวัง
ไม่มีใบปริญญามาให้เเขวนข้างผนังE
เเม้ลำบากยากเย็น แต่ซักวันหนึ่งฉันเอง
จะเอาความสำเร็จเอามาฝากฝัง
เรื่องราวของฉันF#m เดินต่อไป
จากตรงC#mนั้น ไกลสุดไกล
เหมือนDจะไกลจนลืมว่าเคยเกิด สิ่งเหล่าAนี้ E/G#
แต่ในวันที่ฝนF#m ร่วงจากฟ้า
วันที่มองหาC#m ใครก็ไม่มี
วินDาทีนั้นจะมีบางอย่างที่สำคัญE เกิดในใจฉัน
ในวัAนที่โคตรเหนื่อยโคตรจะเดียว
มักจะมีคนโทรมาถามว่าฉันเป็นไงบ้F#mาง
(…) ที่แสนจะธรรมดาที่ฉันมักจะมองข้าม
วันนี้มันมีคDวามหมายมาก
แค่ประโยคสั้น ๆ ที่บอกให้ฉันสู้ ๆ
น้ำตาที่กลั้นอยู่มันก็ไหลพรากE
ทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยังลูก (…)
บอกไม่ไหวก็ให้กลับBmบ้าน
ราวกับว่าสิ่งนี้ที่มีค่าอยู่ตรงหน้า
แต่ฉันกลับบอกไม่เห็นมัน
นิทEานเรื่องนี้มันสอนให้ได้รู้ว่า
ความคิดถึงจะมีค่าก็ต่อเมื่อเราไม่เห็นกัน
พ่อเป็นห่วงดั่งดวงใจ รอลูกชายส่งข่าว
ถ้าเหนื่อยล้าแล้ว ไมยราพ ก็ขอให้กลับบ้านเรา
กาลAครั้งนั้นDยังอบอุ่นในใจ E
ยังคงยืนส่งยิ้มC#mให้กำลังใจ
อยู่ในคF#mวามทรงจำ Fdim
หากชีวิEตนี้เร็วดั่งความB/Ebฝัน กาลครั้งDหนึ่ง E
สักวันนึงเราคงได้พบกัน A
